برای دل خدا
در این دنیای پر هیاهو
ما آدم ها نیاز داریم که
دوست بداریم و
دوست داشته شویم
و هر روز برای جلب نظر یک نفر در زندگی تلاش می کنیم
ما بدون ستایش دیگران در واقع خود درونیمان می شکند و قادر به حرکت نیستیم
و اگر این اتفاق به مرور برایمان بیافتد اعتمادمان نسبت به خودمان کاسته می شود
که کم کم به سمت و سوی کاهش اعتماد به نفس می رویم
این طبیعیست
در فطرت آدمی نهاده شده تا حتی با یک تشکر خشک و خالی به وجد بیاید و تلاشش را افزون کند.
حالا
تمام این حرف ها درست
ما بی نیاز از تعامل با انسان ها نیستیم
اما
گاهی که در عدم توجه دیگران و بی محبتی آنان قرار می گیریم
باید بدانیم که تمام ما انسان ها مخلوق یک آفریدگاریم
همانی که ما را فقط و فقط برای خودش خلق کرد
و به قول ما زمینی ها
" برای دل خودش "
حال اگر ما هر روز برای به دست آوردن دل خدا تلاش کنیم
و تشکری که از سوی خدا به ما می رسد باشد همین نفس کشیدن
آیا ما را بس نیست؟
اگر ما لحظه ای ، صدم ثانیه ای
این لطف الهی را نداشته باشیم...
خودتان می دانید که چه خواهد شد
پس هر روز ، وقتی چشمانمان را می گشاییم
بعد از سلام به محبوب ترین آفریدگار و سلام به آفتاب
شروع کنیم
به تلاش کردن
فقط برای جلب رضایت او
آن وقت می بینیم که چگونه آدم ها ، اطرافمان را می گیرند و تحسین می کنند رفتارمان را
و آن وقت این تحسین ها و تشکر ها در مقابل تشکر و لطف الهی برایت ناچیز است!!
فقط مواظب باید باشیم
در مقابل اعتماد به نفس ، غرور و تکبر بر قلبمان سایه نیافکند!
